بـه سـایـت هـوشـیـار خـوش آمــدید
بـه سـایـت هـوشـیـار خـوش آمــدید
بـه سـایـت خـودتـان خـوش آمــدید
بـه سـایـت خـودتـان خـوش آمــدید
بـه سـایـت هـوشـیـار خـوش آمــدید

تفاوت سوئیچ های لایه دو و لایه سه

فرق سوئیچ لایه دو و لایه سه در چیست؟
فرق سوئیچ لایه دو و لایه سه در چیست؟

در این آموزش (فرق سوئیچ لایه دو و لایه سه در چیست؟) با ما همراه باشید.

کل سوئیچ ها دو نوع هستند :

۱-  سوئیچ های لایه دو (Layer 2 Switch)

۲- سوئیچ های لایه سه (Layer 3 Switch)

⬅️

 یک سوئیچ در ساده ترین تعریف دستگاهی است که کامپیوترها به آن وصل می شوند تا با یکدیگر ارتابط پیدا کنند.

سوئیچ حاوی تعدادی پورت است که هر کامپیوتر در شبکه از طریق کابل شبکه به آن وصل می شود و بدین ترتیب ارتباط کامپیوترها در شبکه از طریق سوئیچ برقرار می شود .

به عبارت دیگر :

همانطور که می دانیم سوئیچ (Switch) دستگاهی است که با آدرس های لایه دو (آدرس Mac) کار می کند ، کار یک سوئیچ در ساده ترین حالت این است که یک فریم (یا بسته) را از روی یک پورت دریافت کرده و با چک کردن جدول Mac address table، پورتی از سوئیچ که بسته باید از طریق آن به سمت مقصد ارسال شود (پورت خروجی) را یافته و سپس فریم یا بسته را از طریق پورت خروجی به سمت مقصد ارسال می نماید .

 جدول Mac Address Table :

داخل سوئیچ یک جدول وجود دارد که آدرس Mac کامپیوترهایی که به سوئیچ وصل هستند در این جدول قرار می گیرد .

به عنوان مثال ، فرض کنیم یک بسته از کامپیوتر A می خواهد به سمت کامپیوتر B ارسال شود . وقتی کامپیوتر A این بسته را می سازد ، در هدر بسته آدرس Mac خود را به عنوان آدرس Mac فرستنده و آدرس Mac کامپیوتر B را به عنوان آدرس Mac گیرنده ( مقصد ) می نویسد . (فرض کنیم که کامپیوتر A به پورت شماره ۱ سوئیچ وصل شده و کامپیوتر B به پورت شماره ۲ سوئیچ وصل شده است . ) بسته از کامپیوتر A ارسال شده و به پورت شماره ۱ سوئیچ می رسد . سوئیچ باید بسته را به کامپیوتر B تحویل دهد .

همانطور که گفتم سوئیچ دارای یک جدول (Mac Address Table) است که در آن نوشته شده است :

آدرس Mac فلان به پورت فلان وصل شده است . یعنی در این جدول نوشته است که آدرس Mac مربوط به کامپیوتر A از طریق پورت شماره ۱ قابل دسترس است و آدرس Mac مربوط به کامپیوتر B از طریق پورت شماره ۲ قابل دسترس است . پس بسته که به سوئیچ رسید (از طریق کامپیوتر A) سوئیچ ابتدا از روی هدر بسته آدرس Mac مقصد را دیده (آدرس Mac کامپیوتر B) و سپس به سراغ جدولش رفته و از روی این جدول می فهمد که این بسته برای رسیدن به مقصد (آدرس Mac کامپیوتر B) باید روی پورت شماره ۲ ارسال شود .

خلاصه :

کامپیوتر A یک بسته را ساخته و در آن آدرس Mac خود را به عنوان آدرس لایه دویی مبدا و آدرس کامپیوتر B را به عنوان آدرس لایه دویی مقصد در هدر بسته می نویسد .

بعد از کامل شدن بسته ، کامپیوتر A بسته را به سوئیچ ارسال می کند . سوئیچ این بسته را از روی پورت شماره ۱ خود دریافت نموده ( چون کامپیوتر A به آن وصل شده است ) و با نگاه کردن به جدول Mac address می فهمد که این بسته برای رسیدن به کامپیوتر B باید روی پورت شماره ۲ ( که کامپیوتر B به آن وصل است ) ارسال شود تا به مقصد برسد .

حال بر می گردیم سر بحث اصلی که همان تفاوت سوئیچ های لایه ۲ و ۳ بود :

 سوئیچ های لایه سه می توانند به عنوان روتر نیز استفاده شوند اما سوئیچ های لایه دو این قابلیت را ندارند .

 پورت های موجود در سوئیچ های لایه سه  می توانند هم به صورت لایه دویی و هم  لایه سه ای کار کنند (اگر لایه دویی کار کنند فقط آدرس Mac را می شناسند اگر لایه سه ایی کار کنند آدرس IP را هم می شناسند ) .

البته هر پورت در یک لحظه یا لایه دویی کار می کند یا لایه سه ای ، اما پورت های سوئیچ لایه دو فقط به صورت لایه دویی کار می کنند (یعنی فقط آدرس Mac را می شناسند)

 سوئیچ های لایه سه قابلیت روتینگ و سوئیچینگ را دارند اما سوئیچ های لایه دو فقط قابلیت سوئیچینگ را دارند .

 سوئیچ های لایه سه در لایه Core شبکه استفاده می شوند اما سوئیچ های لایه دو در لایه Access استفاده شده و با کامپیوترها در ارتباط مستقیم هستند ( در ساختار سلسله مراتبی )

 پروتکل های روتینگ مثل RIP، ISIS، و … در سوئیچ های لایه سه قابل پیاده سازی هستند (سوئیچ های لایه سه می توانند جایگزین روتر شده و به عنوان روتر استفاده شوند) اما این پروتکل ها بر روی سوئیچ های لایه دو قابل پیاده سازی نیستند.


دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این قسمت نباید خالی باشد
این قسمت نباید خالی باشد
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

keyboard_arrow_up